فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش

نگویمت که همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش

چو پیر سالک عشقت به می حواله کند
بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش

گرت هواست که چون جم به سر غیب رسی
بیا و همدم جام جهان نما می‌باش

چو غنچه گر چه فروبستگیست کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش

وفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنوی
به هرزه طالب سیمرغ و کیمیا می‌باش

مرید طاعت بیگانگان مشو حافظ
ولی معاشر رندان پارسا می‌باش

شرح لغت: معنی لغتی بر ای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱-حضرت حافظ در بیت‌های دوم، چهارم و ششم می‌فرماید:

من به تو نگفتم که سراسر سال باده نوشی کن و می‌پرست باش بلکه می‌گویم سه ماه شراب بنوش و نه ماه پرهیزکاری کن و عابد باش.

* اگر آرزو داری و می‌خواهی که مانند جمشید از راز‌های پنهان جهان آگاه شوی، بشتاب و از مصاحبت جام جهان بین ضمیر آگاه مرشد کامل بهره برگیر.

* درست پیمانی از کسی چشم دارد و طلب نکن و اگر حرف مرا قبول نداری، بیهوده به جستجوی عنقا و اکسیر نباش که نیافتنی است.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

تعبیر غزل:

زندگی فرصت کوتاهی است که در اختیار تو قرار گرفته است. اما تو نباید تمام مدت عمر خود را مصروف مال اندوزی کنی. کمی هم برای خود زندگی کن و اگر می‌خواهی به اسرار غیب دست یابی، دل خود را صاف کن و در انتخاب دوستانت دقت نما و تا آنجا که می‌توانی گره از کار خلق خدا بگشا تا خدا گره از کار‌های فروبسته تو بگشاید.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا